• ADAMICZKA.BROMA

• Jerzy Adamiczka  
• Bartosz Adamiczka  
• Tomasz Broma  
• Damian Kuna  
•  
•  
• http://adamiczka.pl/  
•  

Projektowane przedszkole stanowić ma odpowiedź na potrzeby oraz wyobrażenia dzieci na temat przedszkola ich marzeń. Projekt poprzedzony został przeprowadzeniem tygodniowych autorskich warsztatów architektonicznych w jednym z publicznych przedszkoli. Celem warsztatów było z jednej strony poznanie preferencji dzieci oraz możliwość uczestniczenia w codziennych ich zajęciach, z drugiej strony zaś zapoznanie ich z problematyką pracy w zawodzie architekta. Efektem tygodniowej pracy były dziecięce koncepcje projektowe przedszkola marzeń przedstawione przy pomocy rysunków i makiet. Na podstawie przeprowadzonych rozmów, zajęć i obserwacji, autorzy opracowali zbiór wniosków, który posłużył za wytyczne do niniejszego projektu.

W trakcie warsztatów, bardzo ważną i powtarzającą się kwestią, był aspekt prywatności – okazało się, że dzieci marzą o niewidzialnym przedszkolu, to znaczy takim w którym nie było by ich widać. Dlatego też budynek zaprojektowano jako bezpieczną enklawę dla dzieci, o wydzielonej przestrzeni kreującej ich własny, prywatny świat. Kolejne strefy zorganizowane zostały wokół trzech wewnętrznych dziedzińców z placami zabaw w centrum obiektu. Obiekt mocno zamyka się na świat zewnętrzny, skupiając na tym co dzieje się w środku – pomiędzy oddziałami przedszkola.

Głównym elementem komponującym i organizującym przestrzeń i funkcjonowanie przedszkola, są rozłożone wokół dziedzińca, wydzielone patia - sale na świeżym powietrzu. Stanowią one dopełnienie i rozwinięcie tradycyjnych sal przedszkolnych. Każda z tych sal otwiera się na główny dziedziniec poprzez wspomniane własne patio. Mobilne ściany ażurowe zapewniają intymność, zaś zindywidualizowane, centralnie rosnące drzewo formuje tożsamość członków każdej z grup. Wewnętrzne dziedzińce oraz poszczególne patia są miejscem zabaw i rozmaitej działalności edukacyjnej, zaś bezpośrednie połączenie z szatniami i zapleczem sal pozwala na całoroczne korzystanie z potencjału przestrzeni na świeżym powietrzu. Zagłębiając się w przestrzeni przedszkola wyróżnić możemy trzy stopnie ukrycia dzieci. Pierwszy to skrycie przed światem zewnętrznym, wewnątrz przedszkola – na dziedzińcach centralnych. Kolejną przestrzeń stanowią zindywidualizowane patia sal, gdzie dzieci mogą pozostać ukryte przed członkami innych grup zajęciowych. Ostatnią, trzecią strefą jest ściana z niszami w każdej z sal, która umożliwia zabawę w trakcie i pomiędzy zajęciami - miękki świat szczelin, siedzisk, przejść, zakątków i miejsc na zabawki pozwala skryć się na chwilę i odkryć nowe przygody.